"گـرد شی بی پا يا ن"
با د لی پر شـده از حـسـرت و انـدوهي سـرد
نا امـيـد ا نـه
به د نـبـال کَـسـی می گـردی
و در اين گـرد ش تـکراری بی پايان
گـاه
چـشـم در چـشـم
بـه او مـی نگـری
شا نه بر شا نه او مـی سا يی
پـوزشـی می خواهی
ره خـود می گـیری
و به خود می گويی
!که به د نـبـا ل کـسی می گـردی
(1995) 1374 تهران
0 Comments:
Post a Comment
<< Home