"کـــنا يه"
نکـند آبی و سرخ
نکـند زرد و بنـفـش
هـمـه جا تـيـره و تار
هـمـه کـس خـسـته و خوار
نـگـذاريـد مـبـا دا کـه بـخـوانـد بـلـبـل
نـگـذ اريـد مـبـا دا
کـه رسـد آب
بـه دشـتی پـر گـل
فـکـر هـر شـا د ی را
(گـر هـنـوزش اثـری اسـت )
از سـرها د ور کـنـیـد
چـشـم زيـبـا يی را
(گـر هـنـوزش سـو يی اسـت)
هـمـه جـا کـور کـنـيـد
لـب بـه لـبـخـنـد نـخواهـیـد کـه کـس بـاز کـنـد
هـمـه را دعـویِ اشـک و غـم و ا نـد وه کـنـيـد
تا مـبـا دا روزی
کـسـی از جـا نب شـهـری پـر نور
خـواب از چـشـم شـمـا د ور کـنـد
هـمـه اطراف پـر از
!بـرج و حـصـار و عـَلَـم و گـور کـنید
(1995) 1374 تهران
posted by Mohammad Reza Latifi @ 6.11.05
0 Comments:
Post a Comment
<< Home